نرگس

پندهاي_حكمتانه

#شرح_حكمت_١٣١
?قسمت دوم
✳️اين كلام بسيار پربار و حكيمانه به دو بخش تقسيم مى شود;

?بخش اول درباره اين است كه وصف دنيا به فريب كار بودن ؛

توصيف بى دليلى است، 

❗️زيرا اگر چشم عبرت بين باشد نشانه هاى بى وفايى دنيا در همه جاى آن آشكار است. 

امام مى فرمايد: 

?«اى كسى كه نكوهش دنيا مى كنى (و دنيا را به خدعه و نيرنگ و فريبندگى متهم مى سازى) 

تو خودت تن به غرور دنيا داده اى و به باطل هاى آن فريفته شده اى 

(عيب از توست نه از دنيا)» 

✨أَيُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْيَا، الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا، الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِيلِهَا!✨

سپس مى افزايد: 
?«آيا تو خود فريفته دنيا شده اى سپس دنيا را مذمت مى كنى

 (و گناه را به گردن آن مى افكنى؟) 

تو ادعا مى كنى كه دنيا بر تو جرمى روا داشته يا دنيا چنين ادعايى بر تو دارد؟»

✨أَتَغْتَرُّ بِالدُّنْيَا ثُمَّ تَذُمُّهَا، أَنْتَ الْمُتَجَرِّمُ عَلَيْهَا، أَمْ هِيَ الْمُتَجَرِّمَةُ عَلَيْكَ؟✨

✳️ «مُتَجَرِّم» به كسى مى گويند كه ادعاي جرم بر كسى دارد

✅ و منظور امام (ع) اين است كه تو از دنيا شكايت مى كنى كه بر تو ستم كرده و تو را فريفته در حالى كه دنيا بايد از تو شكايت كند كه مواهبش را به باطل هزينه كرده اى.